Πως προέκυψαν οι Κανονισμοί για τα κατοικίδια
Επειδή στην Ελλάδα είμαστε, και πάντα θα υπάρχει ο αντίλογος, σίγουρα θα υπάρξουν κάποιοι που θα πουν “αυστηροί οι Κανονισμοί για τα κατοικίδια” ή “το δικό μου άκακο σκυλάκι είναι πολύ ήσυχο”.
Ως ιδιοκτήτης, θέλω να δημιουργώ ένα ωραίο περιβάλλον για ανθρώπους-κατασκηνωτές. Αν ήθελα να δημιουργώ ένα ωραίο περιβάλλον για κατοικίδια θα έφτιαχνα μια πανσιόν σκύλων.
Επίσης έχω δει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια.
Το 2018 μία κυρία είχε αφήσει ελεύθερο στη θέση της το “άκακο” σκυλί της (παρόλο που οι κανονισμοί λένε το αντίθετο) οπότε όταν πέρασε ένας κύριος με δεμένο το δικό του (ένα pitbull) για να το βγάλει βόλτα εκτός κάμπινγκ, το “άκακο” σκυλάκι όρμησε. Ευτυχώς το pitbull το μάτωσε μόνο, και δεν το άρπαξε από τον λαιμό γιατί η κυρία θα έκλαιγε το “άκακο” σκυλάκι της. Φυσικά αντί να ζητήσει συγνώμη, ζητούσε και τα ρέστα από τον κύριο.
Όταν σε έναν χώρο βρίσκονται 30-40 σκυλιά, από λυκόσκυλα μέχρι τσιουάουα, άλλοι χαρακτήρες, θηλυκά και αρσενικά, δεν γίνεται να συμβιώσουν χωρίς κανόνες όλα αυτά τα σκυλιά. Ούτε στους κανόνες γίνεται να μεροληπτήσουμε για “δίκιλα” ή “τετράκιλα” σκυλιά, ούτε σε συγκεκριμένες ράτσες μπορεί να υπάρξει ειδική μεταχείριση.
Έχω δει σκυλοκαβγάδες, έχω δει παιδάκι να πηγαίνει καταπάνω σε δεμένο σκυλί και φυσικά να τρώει μια δαγκωνιά, χωρίς να είναι φταίξιμο του σκυλιού.
Έχω δει ιδιοκτήτες σκύλων να αφήνουν ελεύθερα τα σκυλιά τους αργά τη νύχτα για να “ξαλαφρώσουν” όπου να ναι και να χαλάσουν μερικά παρτέρια με λουλούδια.
Έχω δει ιδιοκτήτες να φέρνουν μέσα στο Μπακάλικο του κάμπινγκ το σκυλί τους, όταν πάνε να ψωνίσουν. Πάνε και στο σούπερ Μάρκετ της Αθήνας έτσι;;;
Έχω δει ιδιοκτήτες σκύλων να επιτρέπουν να “λερώσει” το σκυλί τους καμιά 10αρια σκηνές, μέχρι να το βγάλουν έξω βόλτα.
Έχω δει τις ακαθαρσίες σκύλων να βρίσκονται διάσπαρτες σε “κρυφά” σημεία του κάμπινγκ, αντί να έχουν μαζευτεί σε σακουλάκι.
Έχω δει νεαρό νευρικό σκυλί να μασάει μια λεβάντα τριών χρόνων και η ιδιοκτήτρια του να λέει απλώς ένα “συγνώμη” λες και μπορούμε να φυτέψουμε μια λεβάντα και σε 1 χρόνο να γίνει τόσο μεγάλη.
Έχω δει πολλά και επειδή η ασυδοσία είναι μια ελληνική συνήθεια ως επί το πλείστον, πιθανώς να συνεχίσει να υπάρχει. Αλλά θα υπάρχει σε άλλα μέρη και άλλες τουριστικές εγκαταστάσεις. Όχι στο Κάμπινγκ Ροβιές.
Στο Κάμπινγκ Ροβιές δεν πληρώνει ο επισκέπτης 500 ευρω / ημέρα όπως στο Χίλτον ή στο Κόστα Ναβαρίνο για να έχει τις αντίστοιχες απαιτήσεις. Αν μας πλήρωνε τόσα κάποιος θα του είχα και προσωπική νταντά για το σκύλο του, και δωματιάκι με air condition.
Οπότε, επειδή Δημοκρατία έχουμε, και ο κάθε πελάτης διαλέγει που θα πάει και δεν τον κρατάνε δεμένο κάπου που δεν του αρέσει, έτσι και εγώ διαλέγω τους πελάτες που έχουν το δικαίωμα να ευχαριστηθούν τον χώρο του Κάμπινγκ. Μια πολύμηνη δουλειά που δεν ανταμείβεται οικονομικά δεν πετιέται στον βωμό του “ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”.
Κανενός είδους ασυδοσία δεν είναι αποδεκτή στο Κάμπινγκ Ροβιές, από “παλιούς” πελάτες, μόνιμους πελάτες, παιδάκια, σκυλάκια, νεολαία ή γερόντους.
Είναι μια μικρή κοινωνία που πρέπει να περάσουν καλά όλοι. Και πρέπει να έχουν σεβασμό όλοι προς όλους.
Αυτά τα λίγα από μένα
Θάνος Δερματάκης
Ιδιοκτήτης του Κάμπινγκ Ροβιές
ΥΓ το ότι επιτρέπω τα κατοικίδια απο 1 Ιουνίου έως 14 Ιουλιου και ξανα Σεπτέμβρη, είναι μια προσπάθεια να δώσω μια ευκαιρία στους ιδιοκτήτες σκύλων. Μέσα στην Φουλ Σεζόν προτιμάω να πληρώνω 4 καθαρίστριες παρά έναν χωροφύλακα σκύλων. Φυσικά και τον Ιούνιο Σεπτέμβριο ισχύουν οι ίδιοι κανονισμοί.