α) Κρατήσεις γίνονται 10-15 ημέρες πριν την άφιξη. Πάντα εξυπηρετούμε στη ρεσεψιόν κατασκηνωτές χωρίς κράτηση.

β) Την προκαταβολή την επιστρέφουμε αν η ακύρωση της κράτησης γίνει 15 ημέρες πριν την άφιξη.

γ) Κράτηση συγκεκριμένης θέσης δεν γίνεται, απλώς καταγράφουμε τις επιθυμίες του κατασκηνωτή και 1-2 μέρες πριν την άφιξή του κοιτάμε να δούμε τι μπορούμε να πραγματοποιήσουμε. Κρατάμε “κάποια” θέση.

Σκοπός μου με την πολιτική κρατήσεων που έχω, είναι να υπάρχει αμεροληψία, και ίση μεταχείριση στους πελάτες του Κάμπινγκ Ροβιές. Δεν προηγούνται οι «παλαιοί» πελάτες έναντι των νέων. Ούτε το Κάμπινγκ Ροβιές δουλεύει για να εξυπηρετεί 15-20 οικογένειες ή τις επιθυμίες 50-100 ανθρώπων. Όλοι οι πελάτες πληρώνουν τα ίδιο ποσό και έχουν τα ίδια δικαιώματα.

Επίσης σκοπός μου ήταν και είναι, μέσα από τη δουλειά μου, να δίνω χαρά σε πολλές εκατοντάδες κόσμου και όχι σε μία ομάδα 30-50 ατόμων. Αλλιώς θα το γυρνούσα σε κάμπινγκ Μονιμάδικο, να τεμπελιάζω και να εισπράττω από 20 μόνιμα τροχόσπιτα τα χρήματα.

Έτσι έφτιαξα στην πορεία ένα σύστημα για να κρατάω τις ισορροπίες, παρ’ όλο που «πικραίνω» κάποιους. Βέβαια τα «παράπονα» είναι εντελώς αβάσιμα αφού το Κάμπινγκ Ροβιές έχει 120 θέσεις σε απόσταση 10 μέτρων από την παραλία, με φούλ σκιά, με ρεύμα και νερό.

Ενώ άλλα κάμπινγκ «πουλάνε» ακριβότερα τις θέσεις με σκιά (αφού έχουν ελάχιστες) ή την παραλία τους (αφού ως οικόπεδα πάνε σε βάθος 300-400 μέτρα μακρυά από τη θάλασσα) εμείς εδώ δεν έχουμε ανάγκη να «πουλήσουμε» κάτι. Είμαστε αυτοί που είμαστε.

———————————————————————————————————————-

Όταν λέμε λοιπόν, «κράτηση» εννοούμε την διαδικασία που κάποιος βάζει προκαταβολή 30-40 μέρες ή περισσότερες πριν την άφιξή του και έτσι το τουριστικό κατάλυμα υποχρεούται να του έχει μια θέση. Δεν εννοούμε ως «κράτηση» το να παίρνει κάποιος τηλέφωνο και να λέει «θα έρθω σε 3 μέρες, θέλω μια θέση δεξιά».

Α

Επίσης κάτι βασικό και διαφορετικό που έχουν τα κάμπινγκ από τα ξενοδοχεία είναι το εξής: Στα κάμπινγκ πάει πολύς κόσμος χωρίς κράτηση, ή δηλώνει ότι θα κάτσει 3 μέρες και αλλάζει γνώμη και κάθεται 10 ημέρες. Άρα, δεν μπορεί να γίνει κανένας σχεδιασμός για το ποιες θέσεις θα είναι άδειες μια δεδομένη ημερομηνία.

Για αυτό το λόγο, ειδικά από 20 Ιουλίου και μετά, δεν γίνεται να τηλεφωνήσει ένας πελάτης και να πει «θέλω την νούμερο 25 θέση όταν έρθω στις 4 Αυγούστου». Και να του έλεγε η ρεσεψιόν «Ναι», θα ήταν ψέμα αφού δεν γνωρίζει αν θα είναι άδεια η θέση 25 στις 4/8.

Αυτό που εξασφαλίζουμε με μια κράτηση είναι «μια θέση», όχι μία συγκεκριμένη θέση.

Κατά την κράτηση σημειώνουμε την επιθυμία του πελάτη και αν είναι δυνατόν του δίνουμε κάτι πολύ κοντινό σε αυτό που ζήτησε. Είναι όμως θέμα τύχης.

Β

Ένα άλλο πολύ βασικό στοιχείο στις κρατήσεις είναι η αρίθμηση που κάνουμε για το ποιος έκανε κράτηση παλαιότερα (πρώτος). Αν βρεθούν 2 πελάτες που έρχονται 4 Αυγούστου και έχουν ζητήσει μια παραλιακή θέση αλλά υπάρχει ελεύθερη μόνο μία, προηγείται αυτός που έκανε ημερολογιακά πρώτος κράτηση.

Με αυτό τον τρόπο, δεν λειτουργούμε όπως τα μπουζούκια, που τηλεφωνεί ο Κύριος Πελάτης που κάνει επί ένα χρόνο λογαριασμούς καλούς και λέει «ένα τραπέζι πίστα» και σκίζονται να τον εξυπηρετήσουν εις βάρος του κακομοίρη που έχει πάει μία ώρα εκεί και περιμένει να αδειάσει κάποιο τραπέζι.

Επίλογος

Στο κάμπινγκ Ροβιές, δεν θα λειτουργήσουμε όσο το έχω εγώ ως «μπουζούκια». Ξέρω ότι δεν είναι ευκολοχώνευτο αυτό αφού πολλοί Έλληνες ζητάνε ειδική μεταχείριση για πολλά πράγματα. π.χ. Για τον φαντάρο γιο τους ώστε να κάτσει Αθήνα κλπ. Πολλά παραδείγματα στην καθημερινότητα.

Ειδικές απαιτήσεις και στυλ και ύφος μπορεί να έχει ένας πελάτης του Κόστα Ναβαρίνο ή του Χίλτον που πληρώνει 500-1000 ευρώ την ημέρα (εγώ ούτε εκεί θα το δεχόμουν). Εδώ στο Κάμπινγκ Ροβιές πληρώνουν όλοι από 20-35 ευρώ περίπου την ημέρα.

Έτσι έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα στην κράτηση της θέσης τους και υπάρχουν διαφοροποιήσεις και ιδιαίτερα δικαιώματα σε παλιούς πελάτες του στυλ πχ ότι μπορεί ένας σωστός πελάτης να φέρει το σκυλί του ακόμα και τον Αύγουστο ενώ για την πλειοψηφία απαγορεύεται.

Επειδή στην Ελλάδα είμαστε, και πάντα θα υπάρχει ο αντίλογος, σίγουρα θα υπάρξουν κάποιοι που θα πουν “αυστηροί οι Κανονισμοί για τα κατοικίδια” ή “το δικό μου άκακο σκυλάκι είναι πολύ ήσυχο”.

Ως ιδιοκτήτης, θέλω να δημιουργώ ένα ωραίο περιβάλλον για ανθρώπους-κατασκηνωτές. Αν ήθελα να δημιουργώ ένα ωραίο περιβάλλον για κατοικίδια θα έφτιαχνα μια πανσιόν σκύλων.

Επίσης έχω δει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια.

Το 2018 μία κυρία είχε αφήσει ελεύθερο στη θέση της το “άκακο” σκυλί της (παρόλο που οι κανονισμοί λένε το αντίθετο) οπότε όταν πέρασε ένας κύριος με δεμένο το δικό του (ένα pitbull) για να το βγάλει βόλτα εκτός κάμπινγκ, το “άκακο” σκυλάκι όρμησε. Ευτυχώς το pitbull το μάτωσε μόνο, και δεν το άρπαξε από τον λαιμό γιατί η κυρία θα έκλαιγε το “άκακο” σκυλάκι της. Φυσικά αντί να ζητήσει συγνώμη, ζητούσε και τα ρέστα από τον κύριο.

Όταν σε έναν χώρο βρίσκονται 30-40 σκυλιά, από λυκόσκυλα μέχρι τσιουάουα, άλλοι χαρακτήρες, θηλυκά και αρσενικά, δεν γίνεται να συμβιώσουν χωρίς κανόνες όλα αυτά τα σκυλιά. Ούτε στους κανόνες γίνεται να μεροληπτήσουμε για “δίκιλα” ή “τετράκιλα” σκυλιά, ούτε σε συγκεκριμένες ράτσες μπορεί να υπάρξει ειδική μεταχείριση.

Έχω δει σκυλοκαβγάδες, έχω δει παιδάκι να πηγαίνει καταπάνω σε δεμένο σκυλί και φυσικά να τρώει μια δαγκωνιά, χωρίς να είναι φταίξιμο του σκυλιού.

Έχω δει ιδιοκτήτες σκύλων να αφήνουν ελεύθερα τα σκυλιά τους αργά τη νύχτα για να “ξαλαφρώσουν”  όπου να ναι και να χαλάσουν μερικά παρτέρια με λουλούδια.

Έχω δει ιδιοκτήτες να φέρνουν μέσα στο Μπακάλικο του κάμπινγκ το σκυλί τους, όταν πάνε να ψωνίσουν. Πάνε και στο σούπερ Μάρκετ της Αθήνας έτσι;;;

Έχω δει ιδιοκτήτες σκύλων να επιτρέπουν να “λερώσει” το σκυλί τους καμιά 10αρια σκηνές, μέχρι να το βγάλουν έξω βόλτα.

Έχω δει τις ακαθαρσίες σκύλων να βρίσκονται διάσπαρτες σε “κρυφά” σημεία του κάμπινγκ, αντί να έχουν μαζευτεί σε σακουλάκι.

Έχω δει νεαρό νευρικό σκυλί να μασάει μια λεβάντα τριών χρόνων και η ιδιοκτήτρια του να λέει απλώς ένα “συγνώμη” λες και μπορούμε να φυτέψουμε μια λεβάντα και σε 1 χρόνο να γίνει τόσο μεγάλη.

Έχω δει πολλά και επειδή η ασυδοσία είναι μια ελληνική συνήθεια ως επί το πλείστον, πιθανώς να συνεχίσει να υπάρχει. Αλλά θα υπάρχει σε άλλα μέρη και άλλες τουριστικές εγκαταστάσεις. Όχι στο Κάμπινγκ Ροβιές.

Στο Κάμπινγκ Ροβιές δεν πληρώνει ο επισκέπτης 500 ευρω / ημέρα όπως στο Χίλτον ή στο Κόστα Ναβαρίνο για να έχει τις αντίστοιχες απαιτήσεις. Αν μας πλήρωνε τόσα κάποιος θα του είχα και προσωπική νταντά για το σκύλο του, και δωματιάκι με air condition.

Οπότε, επειδή Δημοκρατία έχουμε, και ο κάθε πελάτης διαλέγει που θα πάει και δεν τον κρατάνε δεμένο κάπου που δεν του αρέσει, έτσι και εγώ διαλέγω τους πελάτες που έχουν το δικαίωμα να ευχαριστηθούν τον χώρο του Κάμπινγκ. Μια πολύμηνη δουλειά που δεν ανταμείβεται οικονομικά δεν πετιέται στον βωμό του “ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”.

Κανενός είδους ασυδοσία δεν είναι αποδεκτή στο Κάμπινγκ Ροβιές, από “παλιούς” πελάτες, μόνιμους πελάτες, παιδάκια, σκυλάκια, νεολαία ή γερόντους.

Είναι μια μικρή κοινωνία που πρέπει να περάσουν καλά όλοι. Και πρέπει να έχουν σεβασμό όλοι προς όλους.

Αυτά τα λίγα από μένα

Θάνος Δερματάκης

Ιδιοκτήτης του Κάμπινγκ Ροβιές

ΥΓ το ότι επιτρέπω τα κατοικίδια απο 1 Ιουνίου έως 14 Ιουλιου και ξανα Σεπτέμβρη, είναι μια προσπάθεια να δώσω μια ευκαιρία στους ιδιοκτήτες σκύλων. Μέσα στην Φουλ Σεζόν προτιμάω να πληρώνω 4 καθαρίστριες παρά έναν χωροφύλακα σκύλων. Φυσικά και τον Ιούνιο Σεπτέμβριο ισχύουν οι ίδιοι κανονισμοί.